Κεφάλαιο 5
Άρτσι και Άννυ
Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα περνούν οι μέρες όταν έχεις πολλά πράγματα να κάνεις… Η Κάντυ έστειλε 2 ακόμη γράμματα. Το πρώτο γράμμα ήταν για την αδελφή Μαίρη Τζέιν. Ζητούσε τη γνώμη της και τη βοήθειά της. Μάλιστα της έγραψαν και η κυρία Πόνυ με την αδελφή Μαρία ένα γράμμα. Η αδελφή Τζέιν συγκινήθηκε όταν το διάβασε και ήταν και η πρώτη που απάντησε. Έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον και τους είπε μάλιστα ότι θα στείλει έναν πολύ καλό και νέο γιατρό και εκτός αυτού θα έρθει και εκείνη η ίδια να τους επισκεφτεί και να δει πως πάνε τα πράγματα…
Το δεύτερο γράμμα ήταν για την Άννυ. Την είχε πεθυμήσει πολύ. Η Άννυ της έγραφε ότι σε λίγες μέρες θα ερχόντουσαν με τον Άρτσι να την επισκεφτούν!!! H χαρά της Κάντυ ήταν απερίγραπτη!!! Επιτέλους, μετά από τόσο καιρό, είχε πάλι αρχίσει να συνηθίζει τη ρουτίνα της καθημερινότητας, και όλη αυτή η ετοιμασία αλλά και ο ερχομός της Άννυ, γέμιζαν τη ψυχή της χαρά!..
Πράγματι, η Άννυ και ο Άρτσι ήρθαν πολύ πιο σύντομα από ότι η Κάντυ και η Πάττυ περίμεναν! Της είχαν πολύ καλά νέα! Πέρασαν να δουν το γιατρό Μάρτιν, ο οποίος είχε ήδη λάβει το γράμμα της και της έστελνε τους χαιρετισμούς του και τα νέα του!
Ο Άλμπερτ είχε φροντίσει να τον επισκεφτεί μερικές φορές, και μάλιστα του έκανε μια κλινική υπέροχη! Τον είχε ήδη πληροφορήσει ότι κάτι τέτοιο σκεφτόταν να κάνει και για την Κάντυ κοντά στο ορφανοτροφείο, αλλά ήθελε πρώτα να την δει από κοντά και να τα συζητήσουν! Οπότε, ο γιατρός Μάρτιν ήξερε ήδη, και χάρηκε πολύ όταν έλαβε το γράμμα της Κάντυ που τον πληροφορούσε ότι το σχέδιό τους είχε αρχίσει να υλοποιείται…
Υπήρχε όμως ένα μικρό πρόβλημα… η κλινική του γιατρού Μάρτιν είχε αποκτήσει πολύ καλό όνομα και γι’αυτό βέβαια κατά ένα μεγάλο ποσοστό ήταν υπεύθυνη η Κάντυ, και ο γιατρός Μάρτιν, ενώ ήθελε πολύ να ξαναδουλέψει μαζί της, δεν μπορούσε να εγκαταλείψει την κλινική του και τους ασθενείς του!...
- Εδώ, Κάντυ, ο γιατρός Μάρτιν μου έδωσε ένα γράμμα για σένα
- Ευχαριστώ, Άννυ, θα το διαβάσω σε λίγο! Τώρα όμως θέλω να μάθω τα δικά σας νέα! Πώς τα περνάτε?
- Δεν έχουν αλλάξει και πάρα πολλά από τότε που έφυγες Κάντυ, είπε ο Άρτσι. Η μεγάλη θεία παραμένει το ίδιο παράξενη, αν και οφείλω να παραδεχτώ πως έχει μαλακώσει λίγο… γεράματα βλέπεις!..
- Η Ελίζα και ο Νηλ είχαν πάει για ταξίδι και ήμασταν ήσυχοι όσο έλειπαν, είπε η Άννυ. Όμως από τότε που γύρισαν…
- Αυτή η Ελίζα, Κάντυ, είναι απερίγραπτη! Δεν την ανέχομαι δευτερόλεπτο! Τώρα που λείπεις δεν χάνει ευκαιρία να προσβάλει την Άννυ και να την μειώνει μπροστά σε όλους.. Ακόμα και τους Μπράιτον δε σεβάστηκε και κατά τη διάρκεια ενός δείπνου φρόντισε να κάνει συζήτηση για τα παιδιά από τα ορφανοτροφεία και για το πώς κατάφεραν τόσα χρόνια να κρατήσουν το μυστικό…
- Έλα, Άρτσι, εγώ πια δεν της δίνω σημασία! Αφού την ξέρω! Κάντυ, το ξέρεις ότι ο Άρτσι μια μέρα χτύπησε το Νηλ?
- Αλήθεια Άρτσι?
- Ναι. Και λυπάμαι που με σταμάτησαν και δεν του έδωσα περισσότερες!!!
- Γιατί, τι σου έκανε?
- Γυρνώντας από μια παράσταση, σχολίαζαν μπροστά μας πόσο καλός ήταν ο Τέρυ…
Στο άκουσμα αυτού του ονόματος η Κάντυ χλόμιασε… Όσο και να μην ήθελε να το παραδεχτεί, η καρδιά της χτυπούσε ακόμα… Η Άννυ την κατάλαβε αμέσως…
- Άρτσι, είπε, δεν θα ήταν καλύτερα να …
- Ναι, θέλω να πω δηλαδή ότι άρχισαν με την Ελίζα να λένε πόσο καλύτερος είναι τώρα που έχει απαλλαχτεί από εκείνο το βρομοκόριτσο, την Κάντυ, και ο Νηλ άρχισε να κατηγορεί την Άννυ… Μάλλον ήταν μεθυσμένος γιατί έλεγε ασυναρτησίες… Ακόμα και τη μνήμη του Άντονυ και του Στήαρ πρόσβαλλαν, και εκεί δεν άντεξα!!! Και η Ελίζα, αν ήταν αγόρι, δε θα είχε γλιτώσει από τα χέρια μου…
- Ηρέμησε, Άρτσι, αφού τους ξέρεις, τόσα χρόνια ίδιοι είναι!...
- Αλήθεια, πότε γυρνάει η Πάττυ από τα μαθήματά της?
- Ναι, θέλουμε πολύ να την δούμε!
- Η Πάττυ κάθε πρωί συνοδεύει τα παιδιά στο σχολείο τους, και παρακολουθεί κι εκείνη κάποια μαθήματα, για να τελειώσει με το πτυχίο της. Το μεσημέρι, γυρνάνε όλοι μαζί με τον Τζίμι. Έχουμε ώρα ακόμα! Τι θέλετε να κάνουμε?
Η Κάντυ προσπάθησε να ελαφρύνει λίγο το κλίμα… είχε αναστατωθεί και μόνο που άκουσε το όνομα του Τέρυ! Και αυτό το γράμμα της Σουζάννας… Όσο για την Ελίζα και το Νηλ, την εκνεύριζαν αφάνταστα και δεν ήθελε να ασχοληθεί ποτέ ξανά μαζί τους! Αρκετά της είχαν κάνει τόσα χρόνια!
- Εγώ θα ήθελα να κάνω μια βόλτα, είπε ο Άρτσι. Να σας αφήσω λίγο και μόνες σας να τα πείτε!
- Κι εμείς, ας πάμε να βοηθήσουμε την κα. Πόνυ και την αδελφή Μαρία που ετοιμάζουν το μεσημεριανό!
Η κυρία Πόνυ όμως δεν τις άφησε.
- Έχετε τόσο καιρό να συναντηθείτε! Να κάτσετε να συζητήσετε και εμείς θα τα φροντίσουμε όλα!
- Μα, κυρία Πόνυ…
- Κάντυ, ξεχνάς ότι ακόμα είμαστε οι μαμάδες σας?
Η Κάντυ με την Άννυ έφυγαν από την κουζίνα, και κάθισαν στην αυλή.
Εν τω μεταξύ ο Άρτσι είχε αρχίσει να ανηφορίζει το λόφο… ήταν πολύ σκεπτικός… από τότε που πέθανε ο Στήαρ, ένιωθε ότι έχει πεθάνει ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού του.. ποτέ δε θα ήταν ο ίδιος πια!
Έπρεπε να πάρει κάποιες αποφάσεις για τη ζωή του! Δεν ήταν πια παιδάκι.
Κοίταξε τον ουρανό και αναζήτησε τη μορφή του μεγάλου του αδελφού…
“Στήαρ, εδώ και μέρες σκέφτομαι τι θα μου έλεγες αν ήσουν κοντά μου… θυμάμαι εκείνη τη μέρα στο κολλέγιο, τότε που σου είχα μιλήσει για την αγάπη μου για την Κάντυ! Κι εσύ μου είχες πει ότι έτρεφες ιδιαίτερα αισθήματα για κείνην! Όμως έμεινες με την Πάττυ και τελικά την ερωτεύτηκες! Κι εγώ έμεινα με την Άννυ. Η Άννυ έχει χρυσή καρδιά και μ’αγαπάει αληθινά. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να πάρω τη μεγάλη απόφαση. Κι εσύ αυτό θα με συμβούλευες!...” Ο Άρτσι έμεινε αρκετή ώρα εκεί, χαμένος στις σκέψεις του…
Εν τω μεταξύ η Κάντυ με την Άννυ συζητούσαν…
- Λοιπόν, Άννυ, πώς τα περνάτε με τον Άρτσι?
- Θα τα πούμε κι αυτά, Κάντυ, θέλω όμως να σου μιλήσω για κάτι άλλο…
- Συνέβη κάτι?
- Είδα τον Τέρυ.
Η Κάντυ ταράχτηκε. Δεν είπε τίποτα. Παρόλο που ήταν αποφασισμένη να τον ξεχάσει, δεν μπόρεσε…ήταν πάνω από τις δυνάμεις της, ήθελε να μάθει για τον Τέρρυ…
Η Άννυ συνέχισε να μιλάει. Ήθελε να τα πει όλα, πριν το μετανιώσει.
- Ευτυχώς δεν επήγαμε στην παράσταση την ίδια μέρα με την Ελίζα και το Νηλ. Ο Τέρυ ήταν εκπληκτικός στο ρόλο του Άμλετ! Ακόμα και ο Άρτσι τον θαύμασε και έδειξε να τον καταλαβαίνει απόλυτα… Τον συναντήσαμε μετά την παράσταση, στη δεξίωση που είχε διοργανώσει ο δήμαρχος. Ήταν μεγάλη τύχη που δεν ήρθαν η Ελίζα και ο Νηλ, ακόμα δεν είχαν επιστρέψει από το ταξίδι τους! Ο Τέρυ ήταν πολύ ευγενικός με όλους, αλλά φαινόταν απίστευτα μελαγχολικός. Ήταν και η Σουζάννα εκεί, συνοδευμένη από τη μητέρα της. Όταν μας είδε ο Τέρυ έτρεξε αμέσως κοντά μας. Μου έδινε την εντύπωση ότι ασφυκτιούσε εκεί μέσα, αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά… Κάντυ, μας ρωτούσε για σένα, και διακρίναμε και ο Άρτσι κι εγώ μια λαχτάρα στη φωνή του… σ’αγαπάει ακόμα! Ποτέ δεν έπαψε να σ’αγαπάει!
- Άννυ, σταμάτα να…
- Όχι, Κάντυ, θα με ακούσεις. Ο Τέρυ έχει ξεπεράσει τον εαυτό του. Θυσιάστηκε για την αγάπη σας. Μένει κοντά σε μια γυναίκα που δεν την αγαπάει, μόνο από οίκτο και τύψεις. Και η Σουζάννα, είμαι σίγουρη, ότι φρόντισε να τον γεμίσει τύψεις και ενοχές. Ο Τέρυ μας είπε ότι δουλεύει ασταμάτητα, ότι θέλει να γίνεται ολοένα και καλύτερος και όποτε ακούς νέα του και κριτικές γι’αυτόν, να νιώθεις υπερήφανη…
- Άννυ, ο Τέρυ ανοίκει πια στο παρελθόν μου. Τράβηξε το δρόμο του κι εγώ το δικό μου. Έχω προχωρήσει μπροστά στη ζωή μου κι εκείνος το ίδιο.
- Ναι αλλά Κάντυ…
- Σταμάτα, Άννυ! Δεν καταλαβαίνεις ότι μου κάνει κακό όλο αυτό? Δε θέλω να γυρίσω και δε μπορώ πια να …
- Όχι Κάντυ, εσύ σταμάτα!!!
Η Άννυ είχε γίνει έξω φρενών! Πρώτη φορά η Κάντυ την έβλεπε έτσι!
- Πάντα ήμουν δειλή και φοβόμουν. Όμως τώρα Κάντυ θα με αφήσεις να σου μιλήσω!!! Κι εσύ και ο Τέρυ κάνατε αυτό που πρέπει. Όμως πάντα νοιάζεσαι για τους άλλους. Πότε θα κοιτάξεις τη δική σου ευτυχία?
- Μα είμαι ευτυχισμένη!!
- Δεν είσαι!!! Σε έχω δει πώς είσαι όταν είσαι ευτυχισμένη!! Και πραγματικά ευτυχισμένη ήσουν όταν υπήρχε ο Τέρυ στη ζωή σου!!! Κι εκείνος το ίδιο! Το είπε κι ο Άρτσι!!! Απλά και οι δύο συμβιβαστήκατε… Αφού αγαπάτε ο ένας τον άλλο ακόμα, γιατί δεν..
- Σταμάτα πια Άννυ!!! Δεν υπάρχει τίποτα πια που να μπορούμε να κάνουμε!!! Ο Τέρυ πρέπει να μείνει κοντά στη Σουζάννα… Άννυ, η Σουζάννα μου έστειλε ένα γράμμα
- Τι έκανε? Και τι σου γράφει?
- Πάω να το φέρω να το διαβάσεις!
Την ώρα που η Κάντυ πήγε στο δωμάτιό της να φέρει το γράμμα, γύρισαν η Πάττυ με τα παιδιά! Ήταν κι ο Άρτσι μαζί τους! Τον είδαν καθώς επέστρεφαν και γύρισαν όλοι μαζί σπίτι. Η Άννυ δε θα το έβαζε κάτω! ‘ Κάντυ, σκεφτόταν, δεν τελειώσαμε τη συζήτηση. έχεις κάνει τόσα για μένα, τώρα είναι η σειρά μου…
Τα παιδιά ήταν αρκετά πεινασμένα και μετά από λίγο κάθονταν όλοι μαζί στο τραπέζι και απολάμβαναν το μεσημεριανό τους φαγητό! Η Πάττυ ήταν πολύ χαρούμενη που βρίσκονταν ξανά κοντά τους η Άννυ και ο Άρτσι. Όμως η Άννυ φαινόταν αρκετά εκνευρισμένη, η Κάντυ το ίδιο και ο Άρτσι ήταν απορροφημένος στις σκέψεις του! Θα τους ρωτούσε αργότερα, όμως ήταν σίγουρη ότι κάτι είχε γίνει όσο έλειπε…
Μόλις τελείωσαν το φαγητό τους η Πάττυ σηκώθηκε να μαζέψει τα πιάτα. Όμως ο Άρτσι την εμπόδισε.
- Κάθισε, Πάττυ, θέλω να σας μιλήσω, και θέλω να είστε όλοι παρόντες.
Η Άννυ τον κοίταξε ξαφνιασμένη. Ο Άρτσι σηκώθηκε και πήγε κοντά στην κυρία Πόνυ και την αδελφή Μαρία.
- Ξέρω ότι η Άννυ είναι πολλά χρόνια που έχει φύγει από εδώ, όμως δεν παύετε να είσαστε οι δύο μαμάδες της. Την αγαπάτε και σας αγαπάει… Θέλω λοιπόν, εδώ, μπροστά στις μητέρες σου, Άννυ, στις δύο καλές σου φίλες, που είσαστε σαν αδελφές τώρα πια, αλλά και σε όλα τα παιδιά, να σου ζητήσω να.. (ο Άρτσι κόμπιασε… του πέρασε από το μυαλό αστραπιαία ο μεγάλος του αδελφός να τον κοιτάζει συγκινημένος και υπερήφανος…) να με παντρευτείς…
Οι στιγμές που ακολούθησαν περιγράφονται δύσκολα με λόγια…
Η Άννυ τα έχασε. Η κυρία Πόνυ και η αδελφή Μαρία, η Κάντυ και η Πάττυ δάκρυσαν. Ο Άρτσι πλησίασε την Άννυ, γονάτισε μπροστά της και της φόρεσε ένα υπέροχο δαχτυλίδι. Η Άννυ έκλαψε κι εκείνη και έπεσε στην αγκαλιά του! Τα παιδιά άρχισαν να χτυπούν παλαμάκια και μαζεύτηκαν γύρω τους να τους αγκαλιάσουν και να τους συγχαρούν!..
- Σε λίγες μέρες είναι το μνημόσυνο του Στήαρ. Ο Στήαρ θα ήταν πολύ χαρούμενος αν ήταν κοντά μας, είπε ο Άρτσι με τρεμάμενη φωνή…
- Ναι, είπε η Άννυ, σίγουρα θα ετοίμαζε μία από τις ανεπανάληπτες εφευρέσεις του…
Ο Άρτσι προσπάθησε να χαμογελάσει… Αχ, Στήαρ, γιατί να φύγεις… Ήταν τόσο άδικο…
- Σκέφτομαι ότι είναι νωρίς ακόμα, αλλά μετά το μνημόσυνο οι γονείς μου σκοπεύουν να μείνουν μαζί μας αρκετές μέρες.. Θέλεις, Άννυ, να τους το ανακοινώσουμε τότε?
- Νομίζω ότι είναι λίγο νωρίς, είπε η Άννυ
Η Κάντυ δεν ήξερε τι να πει… ένιωθε ότι η Πάττυ, όπως και όλοι τους, στεναχωριόταν πολύ κάθε φορά που αναφέρονταν στον Στήαρ. Όμως η Πάττυ τους ξάφνιασε λέγοντας..
- Ο Στήαρ μου είχε φτιάξει δύο μαριονέτες.. Τον Στήαρ και την Πατρίτσια. Ήταν ενωμένες… Όταν η Πάττυ είναι χαρούμενη, είναι κι ο Στήαρ. Αυτό ισχύει για όλους μας. Ο Στήαρ είναι ευτυχισμένος με την απόφαση που πήρατε. Νομίζω ότι μετά το μνημόσυνο, είναι ευκαιρία να ανακοινώσετε τους αρραβώνες σας στους γονείς σας, θα είναι και ο Άλμπερτ εδώ, έτσι δεν είναι Κάντυ?
- Ναι, έτσι νομίζω κι εγώ…
Με όλη αυτή την αναστάτωση, ξεχάστηκε ο εκνευρισμός που προηγήθηκε ανάμεσα στην Κάντυ και στην Άννυ..
Η κυρία Πόνυ και η αδελφή Μαρία έβαλαν τα παιδιά για ύπνο. Η Κάντυ, η Πάττυ, ο Άρτσι και η Άννυ έκατσαν να κουβεντιάσουν. Η Άννυ και ο Άρτσι έλεγαν τα νέα τους στην Πάττυ, όμως η Κάντυ ήταν απορροφημένη στις σκέψεις της…
Αργότερα, όταν όλοι έπεσαν για ύπνο, η Κάντυ ήταν αδύνατον να κοιμηθεί…
« Ο Τέρυ μ’αγαπάει… κι εγώ τον αγαπάω ακόμα… όμως πρέπει να τελειώσει όλο αυτό. Οι δρόμοι μας χώρισαν. Ο Τέρυ πρέπει να μείνει στο πλευρό της Σουζάννας. Πρέπει να ξεκαθαρίσω τα πράγματα. Ναι, αυτό θα κάνω! Θα του γράψω…
Σαν να μην έφταναν αυτά όλα, το επόμενο πρωί, η Άννυ έφερε στην Κάντυ ένα φάκελο που της παρέδωσε μόλις ο κ. Μάθιου, ο ταχυδρόμος.
- Κάντυ, αυτό για σένα…
Η Άννυ την κοίταζε με μια ματιά γεμάτη νόημα… Δεν τελειώσαμε την χτεσινή συζήτηση, Κάντυ, και δε θα φύγω από εδώ αν δεν σου πω αυτά που έχω να σου πω!!!
Η Άννυ πρώτη φορά στη ζωή της ένιωθε ότι τώρα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να ξεπληρώσει για τη φίλη της, όλη την αγάπη, την καλοσύνη και την αφοσίωση που της είχε δείξει αυτά τα χρόνια…
Η Κάντυ άνοιξε το φάκελο.
Ήταν μια πρόσκληση για την παράσταση του Άμλετ… μια πρόσκληση για δύο άτομα, από την Ελεονόρ Μπέικερ, τη μητέρα του Τέρυ. Ήθελε να την ευχαριστήσει. Χάρη στην Κάντυ ο Τέρυ ξαναβρήκε τον εαυτό του και γύρισε πίσω στο θέατρο.
- Άννυ, αυτό θα είναι ένα πολύ ωραίο δώρο για την κυρία Πόνυ και την αδελφή Μαρία!
- Τι? Δε θα πας Κάντυ?
- Άννυ, πρέπει να τελειώσει εδώ το θέμα. Δεν μπορώ να δω τον Τέρρυ! Να και το γράμμα που μου έστειλε η Σουζάννα.
- Μα Κάντυ…
- Τώρα πια είναι πολύ αργά για μας!
- Όχι, Κάντυ, ποτέ δεν είναι αργά όταν υπάρχει αγάπη! Και ο Τέρυ σ’αγαπάει!
Η Κάντυ δεν άντεξε άλλο και ξέσπασε σε κλάματα…
- Και νομίζεις, Άννυ, ότι θα μπορούμε να ζήσουμε ευτυχισμένοι, ξέροντας ότι η Σουζάννα υποφέρει?
- Κάντυ, αυτό που κάνει η Σουζάννα είναι εκβιασμός!
- Όχι, δεν είναι! Θέλησε να βάλει τέλος στη ζωή της για να μην σταθεί εμπόδιο στην ευτυχία μας… τη δικιά μου και του Τέρρυ
- Και τώρα τι κάνει Κάντυ? Ζει κοντά σε κάποιον που μένει μαζί της από οίκτο! Δεν νοιάζεται για την ευτυχία του Τέρρυ, όπως λέει, αλλά μόνο για τον εαυτό της!
- Άννυ, ΤΕΛΟΣ!!! Δεν αντέχω άλλο!!!! Θα γράψω αμέσως στη Σουζάννα και στον Τέρρυ!!!! Ότι και να μου πεις, δεν ακούω!!! Πρέπει να ξεκαθαρίσω πια αυτή την κατάσταση, μια και καλή!!!
Η Άννυ την κοίταζε σιωπηλή… Δεν έχει νόημα, σκέφτηκε, να συνεχίσω… θα φτάσουμε στο σημείο να τσακωθούμε και δε θέλω. Όμως δε θα σε αφήσω Κάντυ να στείλεις αυτά τα γράμματα!!! Θα πάω εγώ η ίδια να μιλήσω στη Σουζάννα αν χρειαστεί! Όμως, κι αυτό στο υπόσχομαι, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να σε δω ευτυχισμένη!...
Η Κάντυ ξεκίνησε μόνη της για το λόφο. Κάθησε κάτω από το δέντρο, εκεί που είχε συναντήσει για πρώτη φορά τον πρίγκιπά της… τον σκέφτηκε και πήρε δύναμη και κουράγιο! Ηρέμησε και ξεκίνησε να γράφει…
Αγαπητή Σουζάνα,
Θα πρέπει να μάθεις πως σε μίσησα όταν με έδιωξες απ΄το ξενοδοχείο στο Σικάγο. Νόμιζα πως εγώ αγαπούσα τον Τέρρυ πιο πολύ, αλλά όταν ήρθα στην Νέα Υόρκη και έμαθα πως του έσωσες τη ζωή, και ύστερα όταν αποπειράθηκες να αυτοκτονήσεις για χάρη του Τέρρυ και δική μου συνειδητοποίησα πως τον αγαπάς απ’τα βάθη της καρδιάς σου και έτσι ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Τώρα έχω το γράμμα σου και το διαβάζω ξανά και ξανά. Όταν ο Τέρρυ άφησε τον θίασο, κατάλαβα πως εσύ κι αυτός είχατε τα προβλήματα, όχι εγώ. Εγώ είμαι καλά. Ο Τέρρυ πια ανήκει στο παρελθόν και δεν κοιτάζω πίσω. Είμαι πολύ χαρούμενη που γνώρισα τον Τέρρυ και εσένα. Κάποια μέρα θα ειδωθούμε ξανά, ίσως όταν είμαστε πια πολύ γέροι και θα γελάμε πολύ με όλα αυτά. Το ξέρω πως θα τον φροντίσεις. Να είσαι πάντα στο πλευρό του. Καμιά φορά σε βλέπω στα περιοδικά, να χαμογελάς παρά το ότι είσαι στη αναπηρική καρέκλα. Τώρα ξέρω πως πήρα τη σωστή απόφαση.
Κάντυ.
Μόλις τελείωσε πήρε μια βαθειά ανάσα… Πρέπει να γράψω και στον Τέρρυ… αχ, Τέρρυ, έχω τόσα να σου πω…
Όμως η ώρα είχε περάσει και είχε αφήσει ένα σωρό δουλειές πίσω της… Θα του γράψω το βράδυ, σκέφτηκε και άρχισε να κατηφορίζει προς το ορφανοτροφείο…
Εν τω μεταξύ η Άννυ συζητούσε με την κα. Πόνυ και την αδελφή Μαρία. Η Κάντυ τους είχε δώσει την πρόσκληση για τον Άμλετ και ήταν κατενθουσιασμένες. Θα πήγαιναν το επόμενο απόγευμα. Η Άννυ δεν ήθελε να τους χαλάσει αυτό τον ενθουσιασμό… σκόπευε όμως μόλις επιστρέψουν και πριν εκείνη φύγει να τους μιλήσει για την Κάντυ και τον Τέρρυ. Δεν έπρεπε να την αφήσουν να στείλει εκείνα τα γράμματα!...
This website was created for free with Own-Free-Website.com. Would you also like to have your own website?
